Parkowanie prostopadłe (porady dla każdego c.d.)

Parkowanie prostopadłe  - można wykonywać przodem lub tyłem w prawą lub lewą stronę, w zależności od ilości miejsca na parkingu.

     Parkowanie prostopadłe przodem w prawo polega na podjechaniu pojazdem równolegle do krawędzi jezdni, na wysokość pierwszego z zaparkowanych pojazdów ( tak aby lusterko z prawej strony naszego samochodu ustawiło się na wysokości lewego tylnego światła zespolonego samochodu zaparkowanego), a następnie na maksymalnym skręceniu kół w prawo i dojechaniu do końca wnęki parkingowej. W trakcie manewru trzeba zwracać uwagę na to aby pojazd ustawiał się centralnie pośrodku wnęki parkingowej w taki sposób, żeby pasażerowie mogli go opuścić bez przeszkód po obu stronach. Parkowanie wykonuje się z minimalną prędkością i na „pół sprzęgle” co oznacza że nigdy nie należy zwalniać pedału sprzęgła do samego końca. Istotne jest także, aby obroty silnika nie były zbyt duże i nie przekraczały1,5 tys./min. na płaskim terenie. Im bardziej stromy wjazd  na parking, tym do ruszania konieczne są wyższe obroty silnika.(Fot. 1, 2 i 3)

     Parkowanie prostopadłe przodem w lewo wykonuje się identycznie, zwracając uwagę na wyrównanie lewego lusterka do linii prawego boku pierwszego zaparkowanego pojazdu oraz ustawiając pojazd we wnęce przy minimalnej prędkości. Przy parkowaniu należy zawsze pamiętać o sygnalizowaniu kierunkowskazem zamiaru wykonania tego manewru oraz o dokładnym upewnieniu się czy można bezpiecznie wykonać ten manewr.

  

Fot.1 Parkowanie przodem w prawo, (faza pierwsza)

Fot.2 Parkowanie przodem (faza druga).

Fot.3 Parkowanie przodem (faza trzecia)

     Parkowanie prostopadłe tyłem w prawo rozpoczyna się od zatrzymania naszego pojazdu na linii bocznej drugiego samochodu w ten sposób, aby tylne koło było ustawione na wysokości lewego boku lub tylnego światła zespolonego. W dalszej kolejności należy zasygnalizować kierunkowskazem zamiar parkowania, włączyć wsteczny bieg i skręcając kierownicę maksymalnie w prawo powoli ruszać ( na „pół sprzęgle”) przy minimalnych obrotach silnika. Kiedy tył naszego samochodu znajdzie się już we wnęce, należy odkręcić kierownicę w lewo do jazdy na wprost i wolno dojechać do końca wnęki. Wykonując opisane tu manewry, należy pamiętać o ciągłej obserwacji toru jazdy naszego pojazdu  (w  lewym i prawym bocznym lusterku) i aktywnym korygowaniu jego  równoległego ustawienia względem zaparkowanych już pojazdów, aż do końcowego zatrzymania. 

      Poniżej przykład prawidłowego parkowania pojazdu (w 3 etapach) pomiędzy samochodami już zaparkowanymi. (Fot 4,5 i 6)

Fot.4  Faza pierwsza (ustawienie tyłu pojazdu na wysokości boku auta zaparkowanego)

Fot.5 Faza druga (wjazd do wnęki z maksymalnie skręconymi kołami)

Fot.6 Faza trzecia (ustawienie równoległe w momencie prostowania kół)

Parkowanie ukośne – w prawo lub w lewo wykonuje się podobnie jak parkowanie prostopadłe poprzez ustawienie pojazdu na linii wzroku przebiegającej od prawego lub lewego lusterka bocznego do wewnętrznego światła zespolonego pierwszego z zaparkowanych pojazdów oraz powolnym ruszeniu z równoczesnym skręceniem kół pod kątem ok. 45 stopni.

      W trakcie wykonywania manewru trzeba zwracać uwagę na centralne ustawienie samochodu pomiędzy pojazdami zaparkowanymi, a także o sygnalizowaniu zamiaru parkowania.  

                                                                                  Życzę sukcesów, Charles

Parkowanie samochodu - porady dla każdego kierowcy

  Parkowanie, to zazwyczaj taki manewr, który dostarcza młodemu kierowcy sporo kłopotu niezależnie od tego czy trzeba wjechać pomiędzy inne samochody zaparkowane równolegle, czy też prostopadle do krawężnika. Wielu kierowców pomimo zdobycia niezbędnego doświadczenia „za kółkiem” przez pierwsze lata, ciągle zmaga się z problemami przy parkowaniu pojazdu, stosując metodę prób i błędów, która prowadzi w końcu do sukcesu. 

       Ale może warto skorzystać ze sprawdzonych metod, które są zawsze niezawodne, z uwagi na swoją powtarzalność.

       Zachodzi pytanie; jak więc skutecznie pomóc młodym i niedoświadczonym kierowcom aby skrócić do minimum czas potrzebny do nauczenia się tych manewrów?

       Otóż na podstawie swojego doświadczenia za kierownicą, a także metod stosowanych przeze mnie w trakcie nauki jazdy, wypracowana została niezawodna metoda parkowania   która jest łatwa do przyswojenia nawet dla niewprawnych kierowców.

Uwaga:  Najważniejsza zasada, której należy bezwzględnie przestrzegać przy każdego rodzaju parkowaniu polega na utrzymywaniu jednakowych obrotów silnika w granicach ok. 1500 obr/min i stopniowym  zwalnianiu pedału sprzęgła oraz wolnej jeździe aż do końcowego zatrzymania. W trakcie wykonywania manewru (przy parkowaniu prostopadle do jezdni) należy przez cały czas kontrolować tor jazdy naszego pojazdu w taki sposób aby odległość od zaparkowanych pojazdów była jednakowa po obu stronach.   

       Trzeba zawsze pamiętać, że przy parkowaniu prędkość jazdy musi być minimalna - co osiągamy poprzez stopniowe zwalnianie i naciskanie pedału sprzęgła.

      Nie powinno się nigdy zwalniać sprzęgła do końca, ani też  nadmiernie dodawać gazu przy minimalnie puszczonym pedale sprzęgła. W pierwszym przypadku samochód może zbyt szybko ruszyć i uderzyć w inne pojazdy, a w drugim można doprowadzić do przypalenia się tarcz ciernych w sprzęgle co prowadzi do znacznego skrócenia jego czasu eksploatacji.

Parkowanie równoległe –  polega na ocenie i wyborze odpowiedniego miejsca do postoju dla naszego pojazdu, a następnie wykonaniu manewru parkowania przodem lub tyłem oraz zatrzymaniu samochodu  równolegle do krawężnika z zachowaniem odpowiednich odległości od parkujących pojazdów. Do parkowania równoległego tyłem potrzeba mniej miejsca niż do parkowania przodem, co daje kierowcy możliwość wyboru najlepszego miejsca. Przystępując do parkowania przodem przy prawej krawędzi jezdni, należy podjechać naszym samochodem równolegle do pierwszego z pojazdów między którymi zamierzamy zaparkować, (zachowując odległość około 60-80 cm). a następnie wyprzedzić linię jego zderzaka aż do wysokości prawego lusterka bocznego naszego pojazdu. W tym momencie należy wykonać ostry skręt kierownicą w prawo (aż do oporu) i następnie jechać jak najbliżej krawędzi jezdni, odkręcając stopniowo kierownicę w lewo oraz zatrzymać pojazd tuż przed zderzakiem drugiego pojazdu.

     Teraz należy włączyć wsteczny bieg i ruszając z minimalną prędkością odkręcić kierownicę maksymalnie w prawo. Cały czas trzeba kontrolować sytuację w lusterkach wstecznych lub oglądając się za siebie, aby w momencie przybliżenia się tylnego koła do krawężnika odkręcić kołem kierownicy maksymalnie w lewo. Samochód powinien dojechać jeszcze przednim kołem do krawędzi jezdni i zatrzymać się. W razie potrzeby, (kiedy jest zbyt mało miejsca) należy powtórzyć opisane czynności, aż do ostatecznego ustawienia pojazdu tuż przy krawężniku.  

     Parkowanie równoległe tyłem rozpoczyna się od ustawienia naszego pojazdu równolegle do samochodu zaparkowanego za wnęką postojową w ten sposób, aby tylne zderzaki obu pojazdów znalazły się na jednej linii. Teraz należy zasygnalizować kierunkowskazem zamiar parkowania oraz rozpocząć cofanie z jednoczesnym skrętem kierownicy „do oporu” aż do momentu, gdy nasz pojazd ustawi się pod kątem 45 stopni względem krawędzi jezdni. Teraz kontynuując jazdę należy odkręcić koło kierownicy w przeciwną stronę „do oporu” i dojechać do końca wnęki tak, aby przednie koła zatrzymały się jak najbliżej krawężnika. W tym momencie należy jeszcze tylko podjechać do przodu pamiętając o równoczesnym skręceniu kół w kierunku do jazdy na wprost i ustawieniu pojazdu równolegle do krawężnika w jednakowej odległości od obu zaparkowanych pojazdów. Trzeba pamiętać, że im dłuższy jest przód naszego pojazdu tym później musimy rozpoczynać skręt przed wjazdem do wnęki, aby nie zahaczyć o lewą tylną część zaparkowanego pojazdu. (Fot.1, 2 i 3)

 Fot.1 - faza pierwsza ustawienie równoległe  

            (tylne koła pojazdów na jednej linii)

Fot.2 faza drugaUstawienie ukośne pod kątem 45 stopni. 

Fot.3. Faza trzecia -

(ustawienie końcowe przy krawędzi jezdni)

 

UWAGA:  Przy parkowaniu obok samochodu z wystającym bagażnikiem  (typu sedan lub liftback) w pierwszej fazie parkowania trzeba ustawić samochód który parkujemy w taki sposób aby wyrównać tylne zderzaki obu pojazdów.
    Taki system parkowania zdaje z powodzeniem egzamin przy nauczaniu techniki jazdy dla uczących się jeździć przyszłych kierowców, ale z pewnością nadaje się dla każdego kto ma pewne kłopoty z ustawieniem samochodu w ciasnych miejscach parkingowych.

Życzę sukcesów w parkowaniu, Charles

Praktyczne porady dla niedoświadczonych kierowców – cz. I

Pozycja za kierownicą    

     Ze względu na dużą rozpiętość wzrostu i tuszy różnych kierowców większość producentów samochodów przewidziało możliwość regulowania wysokości fotela kierowcy i jego odległości od kierownicy oraz kąta pochylenia oparcia i wysokości zagłówków. W coraz liczniejszej grupie samochodów lepiej wyposażonych, spotyka się także możliwość regulacji kąta pochylenia kierownicy oraz przybliżania kolumny kierownicy do kierowcy. Udogodnienia te mają na celu podniesienie komfortu i maksymalne ułatwienie kierowania pojazdem.

   Po wejściu do pojazdu trzeba od razu ustawić fotel kierowcy do swojej wysokości oraz dostosować pozycję za kierownicą do długości rąk i nóg. Odległość fotela od pedałów sprzęgła i hamulca powinna być tak ustalona, żeby po całkowitym naciśnięciu pedału sprzęgła (do podłogi) lewa noga kierowcy nie była do końca wyprostowana. Jednocześnie odległość ciała kierowcy od kierownicy powinna być tak dobrana, aby koło kierownicy dotykało nadgarstków przy maksymalnie wyprostowanych rękach.      Pozycję tę ustalamy po wygodnym oparciu się na fotelu kierowcy. W razie potrzeby można zmienić kąt pochylenia kierownicy w taki sposób  aby jej górna część nie ograniczała zbytnio widoku przez przednią szybę. Na końcu obiema rękami reguluje się wysokość zagłówka fotela kierowcy w taki sposób, aby poduszka była ustawiona na wysokości centralnej części głowy.

  Po wykonaniu opisanych czynności należy zapiąć pasy bezpieczeństwa i zapewnić sobie dobrą widoczność do tyłu w lusterkach.

Ustawienie lusterek wstecznych

  Przed rozpoczęciem jazdy musimy obowiązkowo ustawić lusterko wsteczne i lusterka boczne. Lusterko wsteczne regulujemy obiema rękami w taki sposób, aby widok w nim obejmował całą tylną szybę. Lusterka boczne należy natomiast ustawić zarówno w pionie, jak i w poziomie w taki sposób aby zapewnić jak największe pole widzenia z boku samochodu. W praktyce polega to na takim przesunięciu lusterek w pionie, aby uzyskać pełne odbicie pojazdu będącego z boku za naszym pojazdem oraz na poziomym odsunięciu lusterek do nadwozia w taki sposób, aby w nich była widoczna jak najmniejsza część nadwozia naszego pojazdu.

  UWAGA:  lusterko wsteczne w większości samochodów posiada możliwość przestawienia go w pozycję nocną, co zapobiega oślepieniu kierowcy przez reflektory jadących z tyłu pojazdów. Do tego celu służy dźwigienka wystająca z dolnej części obudowy lusterka. 

Bezpieczny sposób trzymania i poruszania kierownicą

    Na kursach nauki jazdy zazwyczaj omawia się z kursantami jak należy trzymać ręce na kierownicy, ale prawie nigdy nie mówi się o tym jak powinno się obracać kierownicą w czasie jazdy. Od pierwszego kontaktu przyszłego kierowcy z samochodem i kierownicą zależy jednak bardzo wiele, a przede wszystkim bezpieczeństwo, i dlatego nie można tej sprawy pozostawić przypadkowi albo intuicji kierowcy.

    A więc dla przypomnienia: prawidłowe położenie rąk na kierownicy określone jest na przykładzie  położenia wskazówek na tarczy zegarowej. I tak lewa ręka powinna trzymać kierownicę na wysokości cyfry 9, a prawa na wysokości cyfry 3. Można w uproszczeniu powiedzieć że ręce kierowcy powinny wskazywać godzinę „ za 15 minut trzecia”. Takie położenie gwarantuje kierowcy nie tylko pewny chwyt i możliwość pokonywania łagodnych zakrętów bez konieczności odrywania rąk od kierownicy, ale także pozwala na szybkie i pewne włączanie kierunkowskazów i wycieraczek przy użyciu przełączników, które zamontowane są pod kołem kierownicy po lewej i prawej stronie. Są też zwolennicy trzymania kierownicy nieco wyżej tj. „za 10 minut druga" lecz nie jest to błędem ponieważ wiem z doświadczenia, że takie położenie jest wygodniejsze i mniej męczące przy długotrwałej jeździe poza miastem, a szczególnie w czasie jazdy po drogach ekspresowych i na autostradach. 

    Prawidłowe obracanie kołem kierownicy polega na przestrzeganiu bardzo istotnych następujących zasad:    

* po pierwsze – przy wykonywaniu skrętów w prawo, pierwszy ruch wykonuje ręka prawa poprzez pociągnięcie kierownicy w dół, a przy skrętach w lewo pierwszy ruch należy do ręki lewej. Przy ostrych zakrętach po pierwszym obrocie w dół, druga ręka przejmuje kierownicę kontynuując jej ruch o około pół obrotu, aż samochód wykona skręt. Przy zawracaniu konieczne jest dokręcenie kierownicy aż do oporu, po czym należy przełożyć rękę, która rozpoczynała skręt nad ręką drugą i pociągnąć kierownicę aż do oporu. Trzeba pamiętać, że przy ostrych zakrętach obie ręce nigdy równocześnie nie mogą trzymać kierownicy, a jedynie wykonują nią naprzemienne obroty, mijając się nawzajem w czasie skręcania.

* po drugie – kierownicy nie należy popychać od dołu ku górze z uwagi na brak możliwości precyzyjnego dokręcenia kierownicy do profilu zakrętu. W trakcie popychania kierownicy do góry ręka musi pokonać nie tylko opory w układzie kierowniczym, ale przede wszystkim siłę ciążenia. Poza tym następuje   dużo szybsze zmęczenie mięśni, które wpływa na bezpieczeństwo jazdy.                                                                                                                                        

* po trzecie – nie należy posługiwać się kierownicą w jej dolnej części i starać się na siłę wykonywać jedną ręką zbyt dużych skrętów. Bezpieczniej stosować tzw.” przekładankę” rąk na kierownicy z wykorzystaniem maksimum  ¾ obwodu koła kierowniczego.

*po czwarte – należy unikać sytuacji, w których podczas wykonywania skrętu obie ręce krzyżują się trzymając równocześnie koło kierownicze oraz obracania kierownicy jedną ręką, ponieważ w obu przypadkach może zdarzyć się niekontrolowane zjechanie naszego pojazdu z jezdni co ma zazwyczaj poważne konsekwencje.

    Opisane powyżej metody poruszania kierownicą wymagają jednak wyćwiczenia (najlepiej na pustym placu o wymiarach co najmniej 15x25m), w bezpiecznym miejscu o ograniczonym do minimum ruchu samochodowym. Na placu należy wyćwiczyć kręcenie kierownicą w obie strony w sposób naprzemienny (raz w lewą stronę, a raz w prawą) pamiętając o zachowaniu opisanej zasady kręcenia kierownicą („lewy zakręt” – skręt rozpoczyna lewa ręka od góry kierownicy w dół, a „prawy zakręt”- prawa ręka ciągnie kierownicę w dół). Najskuteczniej można nauczyć się tego przy minimalnej prędkości (na I biegu i bez dodawania gazu) oraz wielokrotnie pokonując trasę w kształcie cyfry 8 - pamiętając o tym żeby wykonywać maksymalne skręty. Można też ustawić na placu pachołki lub stare opony i uczyć się przejeżdżać slalomem między nimi w obie strony. Metoda ta jest bardzo skuteczna i godna polecenia wszystkim kierowcom, którzy mają trudności z nauczeniem się szybkiego kręcenia kierownicą oraz pokonywania ostrych zakrętów zarówno w warunkach ruchu miejskiego, jak i poza nim.                                                                                                                                                                                                        Powodzenia, Charles